Ισως, αυτές τις μέρες, που οι Νεοδημοκράτες δεν μπορούν να πειράξουν τους Πασόκους ότι τα έκεναν σκατά, που οι ψηφίσαντες ΠΑΣΟΚ ψάχνουν να βρούν δικαιολογία να καταλάβουν τι έκαναν και τι έπαθαν, οι αριστεροί το χαβά τους κλπ, να είναι σοφώτερο να κοιτάμε τι λένε οι ξένοι, που δεν έχουν τέτοια βαρίδια και κομματικές παροπίδες και που κυρίως έχουν γραμμένα τα Ελληνικά κόμματα.
Π Ρ Ο Σ Ε Ξ Τ Ε !!!!
Μαξ Κάιζερ
Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα διασύρεται και λοιδορείται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Μαξ Κάιζερ, ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς και τολμηρούς οικονομικούς αναλυτές, στέκεται στο πλευρό μας και μιλά ανοιχτά για «οικονομική μαφία» και «οικονομικούς τρομοκράτες» που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή.
Γνωρίζοντας άριστα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς υπήρξε χρηματιστής στην Γουόλ Στρητ για περίπου 25 χρόνια, ο Μαξ Κάιζερ, που είχε προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια την οικονομική κατάρρευση της Ισλανδίας, ζητά την σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και προτρέπει τους Έλληνες να διεξάγουν δημοψήφισμα για την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Παρουσιαστής οικονομικών εκπομπών στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου, ανάμεσα στα οποία το BBC, το Αγγλικό Αλ Τζαζίρα και το Russia Today, ο Μαξ Κάιζερ μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», χαρακτηρίζει ανούσια τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης, υποστηρίζοντας πως τα πραγματικά μέτρα θα μας τα επιβάλει το Δ.Ν.Τ. Θεωρεί πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που θα θυσιαστεί από τις διεθνείς αγορές και προτρέπει τους Έλληνες να εμποδίσουν αυτήν την προοπτική.
Είναι το Δ.Ν.Τ μονόδρομος για την Ελλάδα, ή υπάρχουν εναλλακτικές οδοί;
Ο μονόδρομος για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι η σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και όλων όσων συμμετείχαν στην χάλκευση της ελληνικής οικονομίας το 2000, που μπήκατε στο ευρώ. Το επόμενο βήμα, η εθνικοποίηση των τραπεζών, όπως έκανε η Σουηδία το 1993. Το Δ.Ν.Τ είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεστε. Θα χάσετε την κυριαρχία σας. Ασκεί οικονομική τρομοκρατία. Χρησιμοποιεί οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής. Θα σας βιάσει με τέτοιον τρόπο, που δεν θα έχετε νιώσει ποτέ χειρότερο πόνο.
Υπάρχει η άποψη πως το Δ.Ν.Τ δεν είναι ο «κακός λύκος» αλλά η μοναδική λύση για την Ελλάδα;
Αν κάποιος σας κάψει το σπίτι για να σας πουλήσει μετά κάρβουνο θα το θεωρούσατε λογικό; Αυτό ακριβώς έκανε και η Goldman Sachs στην ελληνική οικονομία. Σας έκαψαν σαν εμπρηστές και τώρα έρχονται και σας λένε μην ανησυχείτε θα σας δώσουμε κάρβουνο. Είναι εξωφρενικό. Το Δ.Ν.Τ διεμήνυσε στην Ελλάδα πως αν το χρειαστεί θα έρθει για βοήθεια. Τα επενδυτικά hedge funds της Γουόλ Στρητ επιτίθενται στην αγορά ομολόγων της Ελλάδας για να κατευθύνουν την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας. Και ο λόγος που το κάνουν είναι απλός. Να αναγκάζουν τον ελληνικό λαό να ζητήσει τη βοήθεια του Δ.Ν.Τ. Και το Δ.Ν.Τ θα πει, αφού μας φωνάξατε για βοήθεια εμείς απλώς ήρθαμε. Οι τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ συνεργάζονται απόλυτα με το Δ.Ν.Τ. Είναι μια οικονομική μαφία και τα hedge funds είναι οι εκτελεστές. Οι έρευνες για την Goldman Sachs στις Η.Π.Α αλλά και στην Ευρώπη δείχνουν το μέγεθος της μαφίας. Είναι αναμεμειγμένοι σε παράνομες δραστηριότητες σε όλον τον κόσμο.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση που βρίσκεται; Πως εξηγείτε την αντιμετώπιση της Γαλλίας και της Γερμανίας;
Η Γερμανία είναι στην πλευρά των τραπεζιτών της Γουόλ Στρητ. Δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα ή το ευρώ. Το ευρώ αντικατέστησε ένα φθηνό μάρκο ώστε να διατηρήσει ανταγωνιστικές τις εξαγωγές της. Όσο η Ελλάδα είναι το πρόβλημα, το ευρώ πέφτει και η Γερμανία ευνοείται.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρώ ανταγωνίζονται το δολάριο. Δυστυχώς η κρίση θα καταστρέψει το ευρώ. Οι τραπεζιτικοί τρομοκράτες της Γουόλ Στρητ, έχουν σκοπό μετά την Ελλάδα, να καταστρέψουν την Πορτογαλία και να συνεχίσουν. Η καταστροφή του ευρώ θα βοηθήσει το δολάριο να παραμείνει το μοναδικό διεθνές νόμισμα, το μοναδικό «αποθεματικό νόμισμα». Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει πετρέλαιο, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Αν μια χώρα θέλει να αγοράσει χαλκό, πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια. Γιατί αυτά και αρκετά ακόμα προϊόντα πωλούνται μόνο σε δολάρια. Αυτό σημαίνει πως οι Η.Π.Α κερδίζουν διαρκώς. Όλος ο κόσμος είναι υποχρεωμένος να αγοράζει συνεχώς δολάρια. Το ευρώ λοιπόν απείλησε την αυτοκρατορία του δολαρίου. Ήταν λογικό αυτό να μην αρέσει στους τραπεζίτες της Γουόλ Στρητ. Χρησιμοποιούν την κρίση για να καταστρέψουν το ευρώ. Οι Έλληνες πρέπει να σταθούν ενάντια στους τραπεζίτες, όπως κάνανε οι Ισλανδοί.
Τι προτείνετε; Πώς θα καταφέρουμε να ζητήσουμε δάνεια από τις αγορές;
Να κάνετε δημοψήφισμα. Όπως στην Ισλανδία. Οι Ισλανδοί αποφάσισαν με 93% να μην δώσουν σε μερικούς τραπεζίτες 5 δις ευρώ. Πρέπει εσείς οι Έλληνες να αποφασίσετε αν θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας. Η κυβέρνησή σας δεν έχει αυτήν την εντολή. Σας θεωρούν ανόητους και δεν ζητάνε τη γνώμη σας; Θεωρούν πως είστε μωρά και δεν έχετε δικαίωμα λόγου; Πως δεν μπορείτε να αποφασίσετε για τις ζωές σας; Ζητείστε δημοψήφισμα. Θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας ή όχι; Εσείς έχετε τη δύναμη. Πρέπει να παλέψετε, να αγωνιστείτε. Αν δεν γίνει δημοψήφισμα τότε να γίνουν εκλογές. Να εθνικοποιήσετε άμεσα όλες τις τράπεζές σας, να δημιουργήσετε δύο ή τρεις κρατικές τράπεζες και να αναδομήσετε την οικονομία σας. Μην πάτε μακριά. Κοιτάξτε το μοντέλο που εφάρμοσε η Σουηδία το 1993.
ΥΔΡΟΒΙΟΤΟΠΟΣ ΑΛΜΥΡΟΥ
ΠΑΠΙΕΣ
8 Μαΐ 2010
Οταν δεν διαβάζεις Ιστορία την ξαναπατάς και μένεις στην ίδια τάξη
Τα ψέματα και οι αλήθειες για το χρέος
(Ενα πολύ διδακτικό αρθρο από τον Δημήτρη Καζάκη που Δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" στις
25/3/2010. Αν διαβάζαμε ιστορία ίσως να είχαμε αποφύγει την σημερινή κατάσταση. Ας μας μάθει λίγη ιστορία λοιπόν ο Δημήτρης Καζάκης)
Η χρεωκοπία της χώρας είναι δεδομένη. Όχι γιατί την επιδιώκουν κάποιοι καταχθόνιοι και σκοτεινοί κερδοσκόποι, αλλά γιατί το κράτος και η οικονομία της χώρας δεν μπορεί πια να σηκώσει το βάρος της εξυπηρέτησης των δανείων. Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβει συστηματικά η κυβέρνηση από τον ελληνικό λαό.
Ο κ. Παπανδρέου μιλώντας στη 8η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στις 20/3, διαβεβαίωνε: «Να είναι όλοι βέβαιοι, να είναι ακόμα πιο βέβαιοι οι διάφοροι καλοθελητές, που καθημερινά διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τη χώρα μας, με προφανείς σκοπιμότητες: Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Δεν θα την αφήσουμε να χρεοκοπήσει.» Η δήλωση αυτή μοιάζει εξαιρετικά με μια άλλη ιστορική δήλωση, του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, διαβεβαίωνε κι αυτός: «Δίδω προς τον ελληνικόν λαόν την προσωπική διαβεβαίωσιν, ότι έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσουμεν την ακεραιότητα του εθνικού μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα επακολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως.»
Την εποχή εκείνη είχαν ανακαλύψει μια άλλη νομισματική πανάκεια για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, την οποία αντί για ευρώ ονόμαζαν χρυσή δραχμή. Για να στηριχθεί το «ισχυρό νόμισμα» της Ελλάδας που ήταν κλειδωμένο με την χρυσή Αγγλική λίρα, ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά το σύμπαν. Όλες οι υποδομές της χώρας δόθηκαν σε ξένες εταιρείες (Ούλεν, Πάουερς, κλπ.) ενώ η χρυσή δραχμή χρηματοδοτήθηκε αδρά με πληθώρα δανείων.
Για να στηριχθεί η χρυσή δραχμή και το πρόγραμμα δημόσιου δανεισμού εφαρμόστηκε σκληρή λιτότητα με την κατάργηση κάθε κοινωνικής δαπάνης. Η μόνη κοινωνική πρόνοια που απέμεινε στη χώρα ήταν τα λαχεία και τα λαϊκά συσσίτια των φιλανθρωπικών σωματείων. Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευαν καθημερινά δεκάδες θανάτους από την πείνα. Το κράτος προκειμένου να συνεχίσει τη στήριξη της χρυσής δραχμής και να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια των δανείων του, έκλεινε τα δημόσια σχολεία, δημοτικά και γυμνάσια και απέλυε δασκάλους και καθηγητές. Το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων κλήθηκε να καταβάλει με τη βία έως και το 50% των αποδοχών του. Πολλοί απ' αυτούς απολύθηκαν. Απαγορεύτηκε ο συνδικαλισμός στους δημοσίους υπαλλήλους και οι απεργίες στους εργάτες, ενώ οι διαδηλώσεις κηρύχθηκαν παράνομες.
Η Ελλάδα είχε τεθεί υπό διπλή κηδεμονία, όχι μόνο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε εγκατασταθεί ήδη από το 1898, ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας επί Τρικούπη το 1893 και του ελληνοτουρκικού πολέμου της ντροπής του 1897, αλλά καιτης Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας, απαιτούσε να χυθεί αίμα. Οι κυβερνήσεις της χώρας, ως τυφλά και πειθήνια όργανα της κηδεμονίας, εκτελούσαν με υπερβάλλοντα ζήλο τις έξωθεν εντολές. Το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς. Λίγους μόνο μήνες μετά από τη διαβεβαίωση του Βενιζέλου η χρυσή δραχμή συντρίφτηκε και η χώρα κήρυξε επίσημα την χρεωκοπία της λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών της. Με το χρεωστάσιο η χώρα παραδόθηκε στο έλεος των δανειστών της. Προκειμένου αυτοί να πάρουν τα λεφτά τους έφεραν ξανά στη χώρα το βασιλιά, που είχε εκδιωχθεί το 1922 και βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά.
Όπως σήμερα, έτσι και τότε, οι λόγοι που οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έφεραν την ευθύνη για τη χρεωκοπία της χώρας, επικαλούνταν για να δικαιολογηθούν ήταν η «ατάσθαλος οικονομική πολιτική» του κράτους. Κι όπως σήμερα με το ευρώ, έτσι και τότε, κάθε σκέψη για εγκατάλειψη της χρυσής δραχμής ισοδυναμούσε με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Μόνο που οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί ήρθαν από την προσπάθεια διάσωσης του «ισχυρού νομίσματος». Προκειμένου λοιπόν να διασωθεί το «ισχυρό νόμισμα» ας πέθαινε η χώρα και ο λαός της.
Μάλιστα, μέχρι και ειδικό ταμείο ιδρύθηκε το 1930 για την στήριξη της δραχμής, ανάλογο με αυτό του κ. Πετσάλνικου σήμερα. Το ταμείο αυτό οργάνωνε δεξιώσεις στα καλά σαλόνια των Αθηνών και καλούσε τις κυρίες του καλού κόσμου να δώσουν κοσμήματα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν «δια την εθνικήν υπόθεσιν». Η εξέλιξη ήταν προβλέψιμη. Κάποιοι αετονύχηδες καταχράστηκαν το ταμείο, λίγο πριν κηρυχθεί το επίσημο χρεωστάσιο και κατέφυγαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής για να ζήσουν τη ζωή τους εις υγείαν των κορόιδων.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Ένα παρόμοιο σκηνικό βλέπουμε να στήνεται και σήμερα προκειμένου να παραδοθεί η χώρα και ο λαός της στο έλεος των δανειστών και των αγορών. Οι ίδιες λογικές, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες πρακτικές, τα ίδια αποτελέσματα. Τι συνέβη όμως και βρεθήκαμε ξανά σαν χώρα σε κατάσταση χρεωκοπίας; Ο πίνακας που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικός.
Σύμφωνα μ' αυτόν οι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δις ευρώ το 2000 στα 84,2 δις ευρώ το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ της χώρας το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009! Μπορεί να αντέξει αυτό το βάρος η οικονομία της χώρας; Και βέβαια όχι. Εδώ βρίσκεται το όλο πρόβλημα. Όταν η χώρα έχει φτάσει να ξοδεύει το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού σε εξυπηρέτηση του δανεισμού της, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, είτε το γνωρίζει, είτε όχι.
Που οφείλεται αυτός ο δανεισμός; Η συνηθισμένη δικαιολογία είναι το σπάταλο κράτος. Από τον πίνακα όμως βλέπουμε ότι η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό είναι ασήμαντη. Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις ευρώ και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις ευρώ. Απ' αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.
Ακόμη και για το 2009, όπου το δημόσιο έλλειμμα έφτασε τα 17,1 δις, ο νέος δανεισμός του δημοσίου ξεπέρασε συνολικά τα 85,2 δις ευρώ. Με άλλα λόγια το δημόσιο έλλειμμα συνέβαλε στο νέο δανεισμό του δημοσίου μόνο κατά 20%. Επομένως, προς τι τα μέτρα και η λιτότητα για να περιοριστεί το δημόσιο έλλειμμα; Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν περιορισθεί το δημόσιο έλλειμμα, όσο κι αν σφίξουν το ζωνάρι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσο κι αν περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες, όσους φόρους κι αν μαζέψουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους, δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί το δημόσιο χρέος. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις το δημόσιο χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί έως το 2012 στα 350 δις ευρώ, δηλαδή στο 135% του ΑΕΠ. Πράγμα που σημαίνει ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 40% του ΑΕΠ. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι όλα τα μέτρα της κυβέρνησης θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πράγμα φυσικά πολύ αμφίβολο.
Γιατί η κυβέρνηση που διαρρηγνύει υποκριτικά τα ιμάτιά της για τους μισθούς και τις συντάξεις που πληρώνει το δημόσιο, δεν λέει κουβέντα για τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές της; Για λόγους σύγκρισης και μόνο, αξίζει να σημειώσουμε ότι το σύνολο των αμοιβών και συντάξεων που πληρώνει το κράτος στους δημόσιους υπαλλήλους ανήλθε το 2009 στα 25,5 δις ευρώ, δηλαδή στο 10,6% του ΑΕΠ της χώρας. Ολόκληρο το ποσό αυτό φτάνει μόλις στο 31% του συνόλου των εξόδων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού τον ίδιο χρόνο. Τι περιμένει λοιπόν να αποκομίσει η κυβέρνηση από τη λιτότητα, εκτός από την εξουθένωση των εργαζομένων και της κοινωνίας;
Προς τα πού βαδίζουμε;
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει η επιβάρυνση από την εξυπηρέτηση του χρέους και πόσο ανατροφοδοτεί την έξαρση του δημόσιου χρέους, αρκεί να πούμε το εξής: Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του πάνω από 450 δις ευρώ. Παρ' όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε την ίδια δεκαετία σχεδόν 155 δις ευρώ! Ενώ τα επόμενα δύο χρόνια, με τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις, το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει συνολικά πάνω από 180 δις ευρώ για εξυπηρέτηση ενός διαρκώς αυξανόμενου χρέους. Πώς είναι δυνατό να συνεχιστεί αυτή αιμορραγία χωρίς να οδηγηθεί η χώρα στη διάλυση και η κοινωνία στην ανέχεια;
Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ' όλα ο βρόγχος του δανεισμού και δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή που της έχουν εφαρμόσει οι δανειστές της με την συνεπικουρία της ΕΕ.Όσο για το ποιος φταίει για την κατάσταση, δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς τα ελλείμματα στην παραγωγή, το εμπορικό ισοζύγιο, αλλά και την τεράστια διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη του 2009 (με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΔΝΤ) έχουν βγει από την Ελλάδα πάνω από 200 δις δολ. που έχουν τοποθετηθεί σε κάθε είδους κερδοσκοπία (μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ.) του εξωτερικού! Ποιοι τα έβγαλαν από την Ελλάδα; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Κι από πού βγήκαν αυτά; Προφανώς από τη λεηλασία της χώρας, από τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, των καρτέλ και των τραστ, που φρόντισαν να διογκώσουν με τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των ανοιχτών αγορών και της απορρύθμισης όλες οι κυβερνήσεις.
Μάλιστα, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, στα τέλη του 2009 υπήρχαν ως καταθέσεις κατοίκων της Ελλάδας σε τράπεζες του εξωτερικού 15 δις ευρώ. Αναλογικά με το οικονομικό μέγεθος της χώρας, η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις περισσότερες καταθέσεις κατοίκων της σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι ιδιοκτήτες αυτών των λογαριασμών δεν είναι περισσότεροι από 3.000. Αν είχαμε την ευκαιρία να ακτινοσκοπήσουμε τους λογαριασμούς αυτούς θα ανακαλύπταμε τηναφρόκρεμα του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου της χώρας. Πρόκειται για μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που δεν της καίγεται καρφί για το τι θα απογίνει η χώρα.
Όταν μιλάμε για κέρδη και υπερκέρδη, αρκεί να πούμε ότι σύμφωνα με τους National Accounts της Eurostat, σε κάθε 1000 ευρώ νέα προϊόντα και υπηρεσίες (δηλαδή προστιθέμενη αξία) που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 ευρώ μετατράπηκαν σε επιχειρηματικό κέρδος και μόλις τα 350 σε αποζημίωση των εργαζομένων. Στην ΕΕ η αντίστοιχη κατανομή είναι 360 υπέρ του επιχειρηματικού κέρδους και 550 υπέρ της εργασίας! Η Ελλάδα κατέχει την υψηλότερη θέση μέσα στην ΕΕ ως προς το μερίδιο του προϊόντος της που νέμεται το επιχειρηματικό κέρδος, το οποίο το 2008 (για το οποίο διαθέτουμε στοιχεία) έφτασε στο ύψος ρεκόρ του 59,5%. Πίσω της ακολουθεί η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Ιρλανδία, κοκ.
Το ελληνικό κράτος υπήρξε εξ ιδρύσεώς του σπάταλο, διεφθαρμένο και βαθύτατα παρασιτικό. Κι αυτό γιατί οικοδομήθηκε για να εξυπηρετήσει μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, η οποία το αξιοποίησε για να λεηλατήσει τη χώρα και το λαό της. Ο δανεισμός ήταν εξυπαρχής ένας από τους πιο προσοδοφόρους τρόπους για να χρηματοδοτηθεί αυτή η λεηλασία. Έτσι προέκυψαν και οι απανωτές χρεοκοπίες του ελληνικού κράτους. Υπολογίζεται ότι από τα 170 χρόνια του επίσημου ελληνικού κράτους έως το τέλος του 20ου αιώνα, η χώρα βρέθηκε σε κατάσταση πτώχευσης στα 50 από αυτά. Η τελευταία επίσημη πτώχευση ήταν αυτή του 1932. Και τότε ο λαός ήξερε πολύ καλά ότι οι κυβερνήτες της χώρας που την οδήγησαν στην χρεωκοπία δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα σώμα πολιτικών «επαγγελματιών επιδιωκόντων ατομικά συμφέροντα και εξαγοραζομένων υπό των διαφόρων αναδόχων εταιριών, της δωροδοκίας διενεργουμένης δια του εις το Χρηματιστήριον διεξαγομένου παιγνιδίου, όπερ πράκτορες καθωδήγουν εκ των διαδρόμων της βουλής», όπως έγραφε εκείνη την εποχή ο επιφανής ιστορικός Π. Καρολίδης.
Σήμερα βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νέα επίσημη πτώχευση. Κι αυτό γιατί φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε και σε ανάλογες εποχές παλιότερα, να αμφισβητήσει την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές και τις διεθνείς αγορές. Φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση να προτάξει το συμφέρον της χώρας και του λαού της, έναντι των συμφερόντων των αγορών, των τραπεζών και των ισχυρών της ΕΕ. Κι έτσι όλοι μαζί έχουν δρομολογήσει για τη χώρα μια ακόμη καταστροφική πτώχευση. Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το πώς θα τεθεί η χώρα υπό κηδεμονία προκειμένου οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι αγορές να κατασχέσουν και να δημεύσουν ότι μπορούν. Οι συζητήσεις στην ΕΕ, οι κινήσεις της κυβέρνησης και τα πακέτα των μέτρων, αφορούν στην προετοιμασία του εδάφους και στην τελική μορφή που θα πάρει η επίσημη μετατροπή της χώρας σε αποικία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό θα γίνει υπό την κηδεμονία της ΕΕ, του ΔΝΤ, ή ενός συνδυασμού και των δυό; Θα γίνει με το ευρώ, με την επιστροφή σ' ένα ελεγχόμενο και πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, ή με την επιβολή διπλού νομίσματος; Όλα αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες που υπηρετούν την ίδια βασική κατεύθυνση, την ίδια πορεία προς την επίσημη πτώχευση και δήμευση της χώρας.
Δημήτρης Καζάκης
Εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και νέος δανεισμός 2000-2009 (εκατ. ευρώ)
Πληρωμές δανείων Νέος δανεισμός Πιστωτικά υπόλοιπα 31/12 Πρωτογενές αποτέλεσμα**
2000 23.773 29.875 143.608 1.601
2001 25.509 31.960 155.838 4.501
2002 33.340 35.897 166.117 3.773
2003 35.219 37.968 171.323 -431
2004 41.465 50.047 197.830 -3.397
2005 42.074 44.797 214.142 -1.543
2006 37.133 38.748 225.207 1.357
2007 60.920 61.656 239.801 -718
2008 67.467 69.661 262.308 -3.361
2009* 84.184 85.230 298.524 -17.054
Σύνολα 451.084 485.835 - -15.272
* Εκτιμήσεις Προϋπολογισμού 2010.
** Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα (πλεόνασμα ή έλλειμμα) ισούται με την αφαίρεση των μη πιστωτικών εσόδων του δημοσίου από τις πρωτογενείς δαπάνες, οι οποίες είναι όλα τα έξοδα του δημοσίου εκτός από τις δαπάνες για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Πηγή: Επεξεργασία Ισολογιστικών στοιχείων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους 2000-2008. Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα από την Τράπεζα της Ελλάδος, Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας, διάφορα τεύχη.
(Ενα πολύ διδακτικό αρθρο από τον Δημήτρη Καζάκη που Δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" στις
25/3/2010. Αν διαβάζαμε ιστορία ίσως να είχαμε αποφύγει την σημερινή κατάσταση. Ας μας μάθει λίγη ιστορία λοιπόν ο Δημήτρης Καζάκης)
Η χρεωκοπία της χώρας είναι δεδομένη. Όχι γιατί την επιδιώκουν κάποιοι καταχθόνιοι και σκοτεινοί κερδοσκόποι, αλλά γιατί το κράτος και η οικονομία της χώρας δεν μπορεί πια να σηκώσει το βάρος της εξυπηρέτησης των δανείων. Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβει συστηματικά η κυβέρνηση από τον ελληνικό λαό.
Ο κ. Παπανδρέου μιλώντας στη 8η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στις 20/3, διαβεβαίωνε: «Να είναι όλοι βέβαιοι, να είναι ακόμα πιο βέβαιοι οι διάφοροι καλοθελητές, που καθημερινά διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τη χώρα μας, με προφανείς σκοπιμότητες: Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Δεν θα την αφήσουμε να χρεοκοπήσει.» Η δήλωση αυτή μοιάζει εξαιρετικά με μια άλλη ιστορική δήλωση, του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, διαβεβαίωνε κι αυτός: «Δίδω προς τον ελληνικόν λαόν την προσωπική διαβεβαίωσιν, ότι έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσουμεν την ακεραιότητα του εθνικού μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα επακολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως.»
Την εποχή εκείνη είχαν ανακαλύψει μια άλλη νομισματική πανάκεια για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, την οποία αντί για ευρώ ονόμαζαν χρυσή δραχμή. Για να στηριχθεί το «ισχυρό νόμισμα» της Ελλάδας που ήταν κλειδωμένο με την χρυσή Αγγλική λίρα, ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά το σύμπαν. Όλες οι υποδομές της χώρας δόθηκαν σε ξένες εταιρείες (Ούλεν, Πάουερς, κλπ.) ενώ η χρυσή δραχμή χρηματοδοτήθηκε αδρά με πληθώρα δανείων.
Για να στηριχθεί η χρυσή δραχμή και το πρόγραμμα δημόσιου δανεισμού εφαρμόστηκε σκληρή λιτότητα με την κατάργηση κάθε κοινωνικής δαπάνης. Η μόνη κοινωνική πρόνοια που απέμεινε στη χώρα ήταν τα λαχεία και τα λαϊκά συσσίτια των φιλανθρωπικών σωματείων. Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευαν καθημερινά δεκάδες θανάτους από την πείνα. Το κράτος προκειμένου να συνεχίσει τη στήριξη της χρυσής δραχμής και να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια των δανείων του, έκλεινε τα δημόσια σχολεία, δημοτικά και γυμνάσια και απέλυε δασκάλους και καθηγητές. Το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων κλήθηκε να καταβάλει με τη βία έως και το 50% των αποδοχών του. Πολλοί απ' αυτούς απολύθηκαν. Απαγορεύτηκε ο συνδικαλισμός στους δημοσίους υπαλλήλους και οι απεργίες στους εργάτες, ενώ οι διαδηλώσεις κηρύχθηκαν παράνομες.
Η Ελλάδα είχε τεθεί υπό διπλή κηδεμονία, όχι μόνο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε εγκατασταθεί ήδη από το 1898, ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας επί Τρικούπη το 1893 και του ελληνοτουρκικού πολέμου της ντροπής του 1897, αλλά καιτης Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας, απαιτούσε να χυθεί αίμα. Οι κυβερνήσεις της χώρας, ως τυφλά και πειθήνια όργανα της κηδεμονίας, εκτελούσαν με υπερβάλλοντα ζήλο τις έξωθεν εντολές. Το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς. Λίγους μόνο μήνες μετά από τη διαβεβαίωση του Βενιζέλου η χρυσή δραχμή συντρίφτηκε και η χώρα κήρυξε επίσημα την χρεωκοπία της λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών της. Με το χρεωστάσιο η χώρα παραδόθηκε στο έλεος των δανειστών της. Προκειμένου αυτοί να πάρουν τα λεφτά τους έφεραν ξανά στη χώρα το βασιλιά, που είχε εκδιωχθεί το 1922 και βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά.
Όπως σήμερα, έτσι και τότε, οι λόγοι που οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έφεραν την ευθύνη για τη χρεωκοπία της χώρας, επικαλούνταν για να δικαιολογηθούν ήταν η «ατάσθαλος οικονομική πολιτική» του κράτους. Κι όπως σήμερα με το ευρώ, έτσι και τότε, κάθε σκέψη για εγκατάλειψη της χρυσής δραχμής ισοδυναμούσε με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Μόνο που οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί ήρθαν από την προσπάθεια διάσωσης του «ισχυρού νομίσματος». Προκειμένου λοιπόν να διασωθεί το «ισχυρό νόμισμα» ας πέθαινε η χώρα και ο λαός της.
Μάλιστα, μέχρι και ειδικό ταμείο ιδρύθηκε το 1930 για την στήριξη της δραχμής, ανάλογο με αυτό του κ. Πετσάλνικου σήμερα. Το ταμείο αυτό οργάνωνε δεξιώσεις στα καλά σαλόνια των Αθηνών και καλούσε τις κυρίες του καλού κόσμου να δώσουν κοσμήματα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν «δια την εθνικήν υπόθεσιν». Η εξέλιξη ήταν προβλέψιμη. Κάποιοι αετονύχηδες καταχράστηκαν το ταμείο, λίγο πριν κηρυχθεί το επίσημο χρεωστάσιο και κατέφυγαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής για να ζήσουν τη ζωή τους εις υγείαν των κορόιδων.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Ένα παρόμοιο σκηνικό βλέπουμε να στήνεται και σήμερα προκειμένου να παραδοθεί η χώρα και ο λαός της στο έλεος των δανειστών και των αγορών. Οι ίδιες λογικές, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες πρακτικές, τα ίδια αποτελέσματα. Τι συνέβη όμως και βρεθήκαμε ξανά σαν χώρα σε κατάσταση χρεωκοπίας; Ο πίνακας που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικός.
Σύμφωνα μ' αυτόν οι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δις ευρώ το 2000 στα 84,2 δις ευρώ το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ της χώρας το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009! Μπορεί να αντέξει αυτό το βάρος η οικονομία της χώρας; Και βέβαια όχι. Εδώ βρίσκεται το όλο πρόβλημα. Όταν η χώρα έχει φτάσει να ξοδεύει το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού σε εξυπηρέτηση του δανεισμού της, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, είτε το γνωρίζει, είτε όχι.
Που οφείλεται αυτός ο δανεισμός; Η συνηθισμένη δικαιολογία είναι το σπάταλο κράτος. Από τον πίνακα όμως βλέπουμε ότι η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό είναι ασήμαντη. Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις ευρώ και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις ευρώ. Απ' αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.
Ακόμη και για το 2009, όπου το δημόσιο έλλειμμα έφτασε τα 17,1 δις, ο νέος δανεισμός του δημοσίου ξεπέρασε συνολικά τα 85,2 δις ευρώ. Με άλλα λόγια το δημόσιο έλλειμμα συνέβαλε στο νέο δανεισμό του δημοσίου μόνο κατά 20%. Επομένως, προς τι τα μέτρα και η λιτότητα για να περιοριστεί το δημόσιο έλλειμμα; Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν περιορισθεί το δημόσιο έλλειμμα, όσο κι αν σφίξουν το ζωνάρι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσο κι αν περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες, όσους φόρους κι αν μαζέψουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους, δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί το δημόσιο χρέος. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις το δημόσιο χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί έως το 2012 στα 350 δις ευρώ, δηλαδή στο 135% του ΑΕΠ. Πράγμα που σημαίνει ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 40% του ΑΕΠ. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι όλα τα μέτρα της κυβέρνησης θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πράγμα φυσικά πολύ αμφίβολο.
Γιατί η κυβέρνηση που διαρρηγνύει υποκριτικά τα ιμάτιά της για τους μισθούς και τις συντάξεις που πληρώνει το δημόσιο, δεν λέει κουβέντα για τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές της; Για λόγους σύγκρισης και μόνο, αξίζει να σημειώσουμε ότι το σύνολο των αμοιβών και συντάξεων που πληρώνει το κράτος στους δημόσιους υπαλλήλους ανήλθε το 2009 στα 25,5 δις ευρώ, δηλαδή στο 10,6% του ΑΕΠ της χώρας. Ολόκληρο το ποσό αυτό φτάνει μόλις στο 31% του συνόλου των εξόδων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού τον ίδιο χρόνο. Τι περιμένει λοιπόν να αποκομίσει η κυβέρνηση από τη λιτότητα, εκτός από την εξουθένωση των εργαζομένων και της κοινωνίας;
Προς τα πού βαδίζουμε;
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει η επιβάρυνση από την εξυπηρέτηση του χρέους και πόσο ανατροφοδοτεί την έξαρση του δημόσιου χρέους, αρκεί να πούμε το εξής: Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του πάνω από 450 δις ευρώ. Παρ' όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε την ίδια δεκαετία σχεδόν 155 δις ευρώ! Ενώ τα επόμενα δύο χρόνια, με τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις, το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει συνολικά πάνω από 180 δις ευρώ για εξυπηρέτηση ενός διαρκώς αυξανόμενου χρέους. Πώς είναι δυνατό να συνεχιστεί αυτή αιμορραγία χωρίς να οδηγηθεί η χώρα στη διάλυση και η κοινωνία στην ανέχεια;
Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ' όλα ο βρόγχος του δανεισμού και δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή που της έχουν εφαρμόσει οι δανειστές της με την συνεπικουρία της ΕΕ.Όσο για το ποιος φταίει για την κατάσταση, δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς τα ελλείμματα στην παραγωγή, το εμπορικό ισοζύγιο, αλλά και την τεράστια διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη του 2009 (με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΔΝΤ) έχουν βγει από την Ελλάδα πάνω από 200 δις δολ. που έχουν τοποθετηθεί σε κάθε είδους κερδοσκοπία (μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ.) του εξωτερικού! Ποιοι τα έβγαλαν από την Ελλάδα; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Κι από πού βγήκαν αυτά; Προφανώς από τη λεηλασία της χώρας, από τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, των καρτέλ και των τραστ, που φρόντισαν να διογκώσουν με τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των ανοιχτών αγορών και της απορρύθμισης όλες οι κυβερνήσεις.
Μάλιστα, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, στα τέλη του 2009 υπήρχαν ως καταθέσεις κατοίκων της Ελλάδας σε τράπεζες του εξωτερικού 15 δις ευρώ. Αναλογικά με το οικονομικό μέγεθος της χώρας, η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις περισσότερες καταθέσεις κατοίκων της σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι ιδιοκτήτες αυτών των λογαριασμών δεν είναι περισσότεροι από 3.000. Αν είχαμε την ευκαιρία να ακτινοσκοπήσουμε τους λογαριασμούς αυτούς θα ανακαλύπταμε τηναφρόκρεμα του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου της χώρας. Πρόκειται για μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που δεν της καίγεται καρφί για το τι θα απογίνει η χώρα.
Όταν μιλάμε για κέρδη και υπερκέρδη, αρκεί να πούμε ότι σύμφωνα με τους National Accounts της Eurostat, σε κάθε 1000 ευρώ νέα προϊόντα και υπηρεσίες (δηλαδή προστιθέμενη αξία) που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 ευρώ μετατράπηκαν σε επιχειρηματικό κέρδος και μόλις τα 350 σε αποζημίωση των εργαζομένων. Στην ΕΕ η αντίστοιχη κατανομή είναι 360 υπέρ του επιχειρηματικού κέρδους και 550 υπέρ της εργασίας! Η Ελλάδα κατέχει την υψηλότερη θέση μέσα στην ΕΕ ως προς το μερίδιο του προϊόντος της που νέμεται το επιχειρηματικό κέρδος, το οποίο το 2008 (για το οποίο διαθέτουμε στοιχεία) έφτασε στο ύψος ρεκόρ του 59,5%. Πίσω της ακολουθεί η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Ιρλανδία, κοκ.
Το ελληνικό κράτος υπήρξε εξ ιδρύσεώς του σπάταλο, διεφθαρμένο και βαθύτατα παρασιτικό. Κι αυτό γιατί οικοδομήθηκε για να εξυπηρετήσει μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, η οποία το αξιοποίησε για να λεηλατήσει τη χώρα και το λαό της. Ο δανεισμός ήταν εξυπαρχής ένας από τους πιο προσοδοφόρους τρόπους για να χρηματοδοτηθεί αυτή η λεηλασία. Έτσι προέκυψαν και οι απανωτές χρεοκοπίες του ελληνικού κράτους. Υπολογίζεται ότι από τα 170 χρόνια του επίσημου ελληνικού κράτους έως το τέλος του 20ου αιώνα, η χώρα βρέθηκε σε κατάσταση πτώχευσης στα 50 από αυτά. Η τελευταία επίσημη πτώχευση ήταν αυτή του 1932. Και τότε ο λαός ήξερε πολύ καλά ότι οι κυβερνήτες της χώρας που την οδήγησαν στην χρεωκοπία δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα σώμα πολιτικών «επαγγελματιών επιδιωκόντων ατομικά συμφέροντα και εξαγοραζομένων υπό των διαφόρων αναδόχων εταιριών, της δωροδοκίας διενεργουμένης δια του εις το Χρηματιστήριον διεξαγομένου παιγνιδίου, όπερ πράκτορες καθωδήγουν εκ των διαδρόμων της βουλής», όπως έγραφε εκείνη την εποχή ο επιφανής ιστορικός Π. Καρολίδης.
Σήμερα βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νέα επίσημη πτώχευση. Κι αυτό γιατί φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε και σε ανάλογες εποχές παλιότερα, να αμφισβητήσει την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές και τις διεθνείς αγορές. Φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση να προτάξει το συμφέρον της χώρας και του λαού της, έναντι των συμφερόντων των αγορών, των τραπεζών και των ισχυρών της ΕΕ. Κι έτσι όλοι μαζί έχουν δρομολογήσει για τη χώρα μια ακόμη καταστροφική πτώχευση. Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το πώς θα τεθεί η χώρα υπό κηδεμονία προκειμένου οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι αγορές να κατασχέσουν και να δημεύσουν ότι μπορούν. Οι συζητήσεις στην ΕΕ, οι κινήσεις της κυβέρνησης και τα πακέτα των μέτρων, αφορούν στην προετοιμασία του εδάφους και στην τελική μορφή που θα πάρει η επίσημη μετατροπή της χώρας σε αποικία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό θα γίνει υπό την κηδεμονία της ΕΕ, του ΔΝΤ, ή ενός συνδυασμού και των δυό; Θα γίνει με το ευρώ, με την επιστροφή σ' ένα ελεγχόμενο και πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, ή με την επιβολή διπλού νομίσματος; Όλα αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες που υπηρετούν την ίδια βασική κατεύθυνση, την ίδια πορεία προς την επίσημη πτώχευση και δήμευση της χώρας.
Δημήτρης Καζάκης
Εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και νέος δανεισμός 2000-2009 (εκατ. ευρώ)
Πληρωμές δανείων Νέος δανεισμός Πιστωτικά υπόλοιπα 31/12 Πρωτογενές αποτέλεσμα**
2000 23.773 29.875 143.608 1.601
2001 25.509 31.960 155.838 4.501
2002 33.340 35.897 166.117 3.773
2003 35.219 37.968 171.323 -431
2004 41.465 50.047 197.830 -3.397
2005 42.074 44.797 214.142 -1.543
2006 37.133 38.748 225.207 1.357
2007 60.920 61.656 239.801 -718
2008 67.467 69.661 262.308 -3.361
2009* 84.184 85.230 298.524 -17.054
Σύνολα 451.084 485.835 - -15.272
* Εκτιμήσεις Προϋπολογισμού 2010.
** Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα (πλεόνασμα ή έλλειμμα) ισούται με την αφαίρεση των μη πιστωτικών εσόδων του δημοσίου από τις πρωτογενείς δαπάνες, οι οποίες είναι όλα τα έξοδα του δημοσίου εκτός από τις δαπάνες για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Πηγή: Επεξεργασία Ισολογιστικών στοιχείων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους 2000-2008. Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα από την Τράπεζα της Ελλάδος, Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας, διάφορα τεύχη.
Το πάρτυ τελείωσε. τα κεφάλια μέσα
Ενας φίλος μου έστειλε ένα mail. Δεν ξέρω που το βρήκε αλλά δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι οτι αυτός ο τύπος που το έγραψε, έχει δυνατή μνήμη, εχει καθαρή ματιά, μου θυμισε τα νιάτα μου και κυρίως ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ
Τη δεκαετία του `70 τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127,τα Zastava, και οι μηχανές Floretta.
Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες. Austin Morris Allegro.
Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε,
διότι δεν είχε να στο χαλάσει. Τόσο καλά.
Και μετά ήρθε η δεκαετία του 80. Και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου.
Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε
σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη
αναδύθηκε απ` το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας.
Η χαρά του αφισοκολλητή. Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας.
Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη»,
μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια.
Ώσπου ήρθε το τέλος. Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια,
ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από κει πάνε κι` άλλοι.
Και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον Μαυρίκη και τον Σωκρατάκια που έλεγε και ο μακαρίτης ο Κίτσος και μπρρρ.. Τη δεκαετία του `90 που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια.
Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου.
Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων
ασύδοτων.Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα.
Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια
ΕΛΔΕ,όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα.
Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης».
Χα και πάλι χα. Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε δημοσιότητα. Και μετά ήρθε το ευρώ. Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας. Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές,
ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140
δραχμές και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150.
Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1
Ε πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ). Παρόλα αυτά,
λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας,
και γίναμε όλοι μπρούκληδες. Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις.
Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες. Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές, και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες.
50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV's, και πάει λέγοντας. Όχι παίζουμε.
Και να σου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και να σου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι.
Ελλάδα ρε..
Ναι, αλλά ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού. Με π..ς αυγά δεν βάφονται.
Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά.
Όλα ήταν σικέ.
Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας. Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν τη καλή τους με καμιά γρηγοράδα.
Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι. Και να μαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Τρισέ. Της σκληρής πραγματικότητας. Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυσυμπαθούν. Ήταν όλα μια αυταπάτη. Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων0.. τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες. Και ο κύκλος κλείνει.
Μας βλέπω ξανά με λαχανί Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη. Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα. Το ride είναι over, που λένε και οι Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε, όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν.
Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν.
Γεννήθηκαν αργά.
Τη δεκαετία του `70 τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127,τα Zastava, και οι μηχανές Floretta.
Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες. Austin Morris Allegro.
Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε,
διότι δεν είχε να στο χαλάσει. Τόσο καλά.
Και μετά ήρθε η δεκαετία του 80. Και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου.
Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε
σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη
αναδύθηκε απ` το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας.
Η χαρά του αφισοκολλητή. Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας.
Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη»,
μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια.
Ώσπου ήρθε το τέλος. Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια,
ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από κει πάνε κι` άλλοι.
Και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον Μαυρίκη και τον Σωκρατάκια που έλεγε και ο μακαρίτης ο Κίτσος και μπρρρ.. Τη δεκαετία του `90 που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια.
Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου.
Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων
ασύδοτων.Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα.
Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια
ΕΛΔΕ,όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα.
Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης».
Χα και πάλι χα. Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε δημοσιότητα. Και μετά ήρθε το ευρώ. Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας. Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές,
ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140
δραχμές και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150.
Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1
Ε πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ). Παρόλα αυτά,
λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας,
και γίναμε όλοι μπρούκληδες. Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις.
Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες. Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές, και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες.
50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV's, και πάει λέγοντας. Όχι παίζουμε.
Και να σου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και να σου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι.
Ελλάδα ρε..
Ναι, αλλά ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού. Με π..ς αυγά δεν βάφονται.
Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά.
Όλα ήταν σικέ.
Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας. Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν τη καλή τους με καμιά γρηγοράδα.
Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι. Και να μαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Τρισέ. Της σκληρής πραγματικότητας. Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυσυμπαθούν. Ήταν όλα μια αυταπάτη. Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων0.. τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες. Και ο κύκλος κλείνει.
Μας βλέπω ξανά με λαχανί Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη. Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα. Το ride είναι over, που λένε και οι Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε, όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν.
Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν.
Γεννήθηκαν αργά.
Υπάρχει λύση
Υπάρχει λύση
Την Κυριακή 3 Μαίου 2010 μετά την ανακοίνωση από τον Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και τον Υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, των νέων οικονομικών μέτρων που υπαγόρευσε το ΔΝΤ για τη σωτηρία της Ελλάδας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε, ότι πρέπει να τιμωρηθούν αυτοί που οδήγησαν την χώρα σε αυτό το σημείο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα βέβαια δεν έχει εξουσία και οι πολιτικοί τον έχουν γραμμένο. Αυτοί τον διορίζουν, αυτοί συντάσσουν τα προεδρικά διατάγματα και τον βάζουν να τα υπογράφει κλπ.
Αλλα και ο πρόεδρος και ο λαός με την ψήφο του, έδωσαν εντολή στην κυβέρνηση να τιμωρήσει αυτούς που οδήγησαν στην κρίση. Ποιοι φταίνε;
Ας δούμε το πρόβλημα της χώρας.
Υπερδιογκωμένος Δημόσιος τομέας. Πράγματι έχουμε υπερβολικά πολλούς Δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι δεν παράγουν έργο και επιβαρύνουν το δημόσιο. Ποιος ευθύνεται για αυτό; Αυτοί που καλλιέργησαν τη νοοτροπία «μπές στο δημόσιο να εξασφαλιστείς και να αράξεις». Αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη των πολιτών να εργασθούν και τους έταξαν «ψηφισέ με και θα σε διορίσω στο δημόσιο». Ποιοι είναι αυτοί; ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ από τον Πρωθυπουργό μέχρι το τελευταίο κομματικό στέλεχος.
Σπατάλη στις κρατικές προμήθειες. Εχουν γίνει σπατάλες και μάλιστα μεγάλες και τα χρήματα του Ελληνικού λαού δεν πιάνουν τόπο. Ποίος ευθύνεται για αυτό; Αυτοί που ενέκριναν και υπέγραψαν συμβάσεις (πιθανότατα με το αζημίωτο), όπως τυφλά μιράζ, όπως C4I, όπως SIEMENS, όπως προμήθειες υλικού ΟΤΕ, όπως προμήθειες νοσοκομείων. Ποιοι είναι αυτοί; ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΔΕΚΟ και ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ και ενδεχομένως και κάποιοι που μου ξεφεύγουν.
Οικονομικά σκάνδαλα. Ναι έχουν γίνει οικονομικά σκάνδαλα. Ποιοι ευθύνονται για αυτά; Αυτοί που δεν υπερασπίστηκαν το δημόσιο συμφέρον όπως όφειλαν, αλλά φρόντισαν (πιθανόν με το αζημίωτο) να πάνε χρήματα του Ελληνικού λαού σε τσέπες ημετέρων, όπως Βατοπέδι, όπως Ομόλογα, όπως Χρηματιστήριο, όπως Υπόθεση Ζαχόπουλου, όπως αναψυκτήριο Μαγγίνα και άλλα πολλά. Ποιοί είναι αυτοί; ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ από τον Πρωθυπουργό μέχρι το τελευταίο κομματικό στέλεχος.
Κακά και ακριβά δημόσια έργα. Ένα χιλιόμετρο δρόμου με κακοτεχνίες στην Ελλάδα κοστίζει όσο πέντε χιλιόμετρα υποδειγματικού έργου στην Ευρώπη. Αλλά πώς να γίνει διαφορετικά, όταν η τεχνική εταιρεία ανάδοχος του έργου παίρνει ότι απομένει από τον προϋπολογισμό του έργου αφού αφαιρεθούν οι μίζες. Και ποίος θα ελέγξει τον εργολάβο όταν έχει λαδωθεί από αυτόν; Η Αττική Οδός έχει αποπληρωθεί ήδη από το 2009 αλλά η κατασκευάστρια εταιρεία θα εισπράττει διόδια για αρκετά χρόνια ακόμη, πράγμα που σημαίνει ότι οι συνάψαντες την σύμβαση ή δεν εκτίμησαν σωστά το κόστος του έργου και δέσμευσαν το δημόσιο για περισσότερα χρόνια, ή εκτίμησαν μεν σωστά αλλά εσκεμμένα έστρεψαν τα χρήματα των πολιτών σε τσέπες ιδιωτών (και πιθανότατα και σε δικές τους). Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα έργα. Ποιοι φταίνε για όλα αυτά; ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, Γεν Γραμματείς Υπουργείων, ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΔΕΚΟ κλπ.
Ενταξη στο ΕΥΡΩ με λίαν υψηλό κόστος. Μπήκαμε στο ΕΥΡΩ με ισοτιμία 340,75 δραχμές = 1 €, όταν η Γερμανία μπήκε με ισοτιμία 1 μάρκο = 1 €. Σημειωτέον ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η ισοτιμία μεταξύ μάρκου δραχμής ήταν 1 μάρκο = 171 δραχμές, άρα θα έπρεπε να μπούμε στο ΕΥΡΩ με ισοτιμία 171 δραχμές = 1 €. Δηλαδή για να το κάνουμε λιανά, πληρώσαμε 340.750.000 δραχμές για να αγοράσουμε 1.000.000 €, ενώ θα έπρεπε να πληρώσουμε 171.000.000 δραχμές. Τελικά πληρώσαμε το ΕΥΡΩ σε διπλάσια τιμή. Ποιος φταίει για αυτό; ΣΥΣΣΩΜΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΙΜΗΤΗ αλλά και η ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ που δεν ενημέρωσε το λαό για αυτό.
Μη απαίτηση πολεμικών αποζημιώσεων. Δεν απαιτήθηκε ποτέ η καταβολή τους από τη Γερμανία. Ποιος φταίει; Φυσικά οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ή μήπως πληρώθηκαν αλλά δεν έφτασαν ποτέ τα λεφτά στο ταμείο και πήγαν σε λάθος τσέπες; Μήπως γιαυτό μας κουνάει η Μέρκελ το δάχτυλο; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, Ποιος φταίει; Φυσικά οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.
Προσφυγή στο ΔΝΤ. Η Κίνα μας πρότεινε να μας δανείσει με 1% ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, Η Ρωσία μας ζήτησε να της νοικιάσουμε ένα νησί για 100 χρόνια έναντι 100.000.000 €. Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου προσέφυγε στο ΔΝΤ (προσωπικά πιστεύω δίνοντας ανταλλάγματα σε ΕΘΝΙΚΑ θέματα, όπως στο Σκοπιανό, πώληση Γαύδου, πετρέλαια Αιγαίου, Οσμιο, Ερυθρό ψευδάργυρο, Ουράνιο κλπ.) Ποιος φταίει για αυτό; Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, και αν αληθεύουν αυτά που γράφονται στην παρένθεση, ευθύνεται ΣΥΣΣΩΜΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ.
Ισως να μου ξεφεύγουν και άλλα, αλλά δεν είμαι και παντογνώστης.
Μετά από όλα αυτά είναι προφανές το γιατί η κυβέρνηση δεν καταλαβαίνει την λαϊκή εντολή, ή μάλλον σωστότερα κάνει πως δεν την καταλαβαίνει. Γιατί ακόμα και να θέλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που δεν θέλει) δεν μπορεί διότι έχει και μέσα στους κόλπους της στελέχη που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΑΡΣΗ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ για να βγάλουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια, και θα σερβίρουν πάλι τι γνωστό ποίημα «Δεν πρέπει να ποινικοποιήσουμε την πολιτική μας ζωή».
Τι θα έπρεπε να γίνει;
Ακούω πολλές φωνές πολιτών να λένε να πάνε οι πολιτικοί στη φυλακή.
Καταλαβαίνω την οργή, είμαι εξοργισμένος και εγώ και ίσως περισσότερο αλλά διαφωνώ. Δεν πρέπει να πάνε φυλακή και να συνεχίσουν να τρέφονται από τον Ελληνικό λαό.
Η λύση είναι:
α. Να δημευθούν οι περιουσίες όσων υπουργών, βουλευτών, κομματικών στελεχών, Διοικητών ΔΕΚΟ, Γεν. Γραμματέων Οργανισμών, και στελεχών Δημόσιας Διοίκησης, είχαν ανάμιξη σε ενέργειες που έβλαψαν το δημόσιο από το 1974 και εδώ, είτε ενεργά, είτε σιωπώντας και συγκαλύπτοντας.
β. Να επιστραφούν οι παχυλές τους συντάξεις και να παίρνουν την κατώτερη σύνταξη εφόσον έχουν συμπληρώσει τα 67 τους χρόνια, ή να εργασθούν με το μισθό των 700 €, για να ζήσουν και να δουν τη γλύκα και το μέτρο να επεκταθεί και σε όλα τα μέλη των οικογενειών τους που έχουν διορισθεί σε θέσεις με υψηλές αμοιβές.
Επειδή ο Ελληνας είναι άρχοντας, δεν έχει αντίρρηση να πληρώσει και το κάνει με ευχαρίστηση, αρκεί να βλέπει τα χρήματά του να πιάνουν τόπο, ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΥΣΗ θα υπάρξει πραγματική κάθαρση και ο Ελληνας θα ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη.
Την Κυριακή 3 Μαίου 2010 μετά την ανακοίνωση από τον Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και τον Υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, των νέων οικονομικών μέτρων που υπαγόρευσε το ΔΝΤ για τη σωτηρία της Ελλάδας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωσε, ότι πρέπει να τιμωρηθούν αυτοί που οδήγησαν την χώρα σε αυτό το σημείο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα βέβαια δεν έχει εξουσία και οι πολιτικοί τον έχουν γραμμένο. Αυτοί τον διορίζουν, αυτοί συντάσσουν τα προεδρικά διατάγματα και τον βάζουν να τα υπογράφει κλπ.
Αλλα και ο πρόεδρος και ο λαός με την ψήφο του, έδωσαν εντολή στην κυβέρνηση να τιμωρήσει αυτούς που οδήγησαν στην κρίση. Ποιοι φταίνε;
Ας δούμε το πρόβλημα της χώρας.
Υπερδιογκωμένος Δημόσιος τομέας. Πράγματι έχουμε υπερβολικά πολλούς Δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι δεν παράγουν έργο και επιβαρύνουν το δημόσιο. Ποιος ευθύνεται για αυτό; Αυτοί που καλλιέργησαν τη νοοτροπία «μπές στο δημόσιο να εξασφαλιστείς και να αράξεις». Αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν την ανάγκη των πολιτών να εργασθούν και τους έταξαν «ψηφισέ με και θα σε διορίσω στο δημόσιο». Ποιοι είναι αυτοί; ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ από τον Πρωθυπουργό μέχρι το τελευταίο κομματικό στέλεχος.
Σπατάλη στις κρατικές προμήθειες. Εχουν γίνει σπατάλες και μάλιστα μεγάλες και τα χρήματα του Ελληνικού λαού δεν πιάνουν τόπο. Ποίος ευθύνεται για αυτό; Αυτοί που ενέκριναν και υπέγραψαν συμβάσεις (πιθανότατα με το αζημίωτο), όπως τυφλά μιράζ, όπως C4I, όπως SIEMENS, όπως προμήθειες υλικού ΟΤΕ, όπως προμήθειες νοσοκομείων. Ποιοι είναι αυτοί; ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΔΕΚΟ και ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ και ενδεχομένως και κάποιοι που μου ξεφεύγουν.
Οικονομικά σκάνδαλα. Ναι έχουν γίνει οικονομικά σκάνδαλα. Ποιοι ευθύνονται για αυτά; Αυτοί που δεν υπερασπίστηκαν το δημόσιο συμφέρον όπως όφειλαν, αλλά φρόντισαν (πιθανόν με το αζημίωτο) να πάνε χρήματα του Ελληνικού λαού σε τσέπες ημετέρων, όπως Βατοπέδι, όπως Ομόλογα, όπως Χρηματιστήριο, όπως Υπόθεση Ζαχόπουλου, όπως αναψυκτήριο Μαγγίνα και άλλα πολλά. Ποιοί είναι αυτοί; ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ από τον Πρωθυπουργό μέχρι το τελευταίο κομματικό στέλεχος.
Κακά και ακριβά δημόσια έργα. Ένα χιλιόμετρο δρόμου με κακοτεχνίες στην Ελλάδα κοστίζει όσο πέντε χιλιόμετρα υποδειγματικού έργου στην Ευρώπη. Αλλά πώς να γίνει διαφορετικά, όταν η τεχνική εταιρεία ανάδοχος του έργου παίρνει ότι απομένει από τον προϋπολογισμό του έργου αφού αφαιρεθούν οι μίζες. Και ποίος θα ελέγξει τον εργολάβο όταν έχει λαδωθεί από αυτόν; Η Αττική Οδός έχει αποπληρωθεί ήδη από το 2009 αλλά η κατασκευάστρια εταιρεία θα εισπράττει διόδια για αρκετά χρόνια ακόμη, πράγμα που σημαίνει ότι οι συνάψαντες την σύμβαση ή δεν εκτίμησαν σωστά το κόστος του έργου και δέσμευσαν το δημόσιο για περισσότερα χρόνια, ή εκτίμησαν μεν σωστά αλλά εσκεμμένα έστρεψαν τα χρήματα των πολιτών σε τσέπες ιδιωτών (και πιθανότατα και σε δικές τους). Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα έργα. Ποιοι φταίνε για όλα αυτά; ΥΠΟΥΡΓΟΙ, ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, Γεν Γραμματείς Υπουργείων, ΔΙΟΙΚΗΤΕΣ ΔΕΚΟ κλπ.
Ενταξη στο ΕΥΡΩ με λίαν υψηλό κόστος. Μπήκαμε στο ΕΥΡΩ με ισοτιμία 340,75 δραχμές = 1 €, όταν η Γερμανία μπήκε με ισοτιμία 1 μάρκο = 1 €. Σημειωτέον ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η ισοτιμία μεταξύ μάρκου δραχμής ήταν 1 μάρκο = 171 δραχμές, άρα θα έπρεπε να μπούμε στο ΕΥΡΩ με ισοτιμία 171 δραχμές = 1 €. Δηλαδή για να το κάνουμε λιανά, πληρώσαμε 340.750.000 δραχμές για να αγοράσουμε 1.000.000 €, ενώ θα έπρεπε να πληρώσουμε 171.000.000 δραχμές. Τελικά πληρώσαμε το ΕΥΡΩ σε διπλάσια τιμή. Ποιος φταίει για αυτό; ΣΥΣΣΩΜΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΙΜΗΤΗ αλλά και η ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ που δεν ενημέρωσε το λαό για αυτό.
Μη απαίτηση πολεμικών αποζημιώσεων. Δεν απαιτήθηκε ποτέ η καταβολή τους από τη Γερμανία. Ποιος φταίει; Φυσικά οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ή μήπως πληρώθηκαν αλλά δεν έφτασαν ποτέ τα λεφτά στο ταμείο και πήγαν σε λάθος τσέπες; Μήπως γιαυτό μας κουνάει η Μέρκελ το δάχτυλο; Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, Ποιος φταίει; Φυσικά οι ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.
Προσφυγή στο ΔΝΤ. Η Κίνα μας πρότεινε να μας δανείσει με 1% ΟΛΟ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, Η Ρωσία μας ζήτησε να της νοικιάσουμε ένα νησί για 100 χρόνια έναντι 100.000.000 €. Η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου προσέφυγε στο ΔΝΤ (προσωπικά πιστεύω δίνοντας ανταλλάγματα σε ΕΘΝΙΚΑ θέματα, όπως στο Σκοπιανό, πώληση Γαύδου, πετρέλαια Αιγαίου, Οσμιο, Ερυθρό ψευδάργυρο, Ουράνιο κλπ.) Ποιος φταίει για αυτό; Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, και αν αληθεύουν αυτά που γράφονται στην παρένθεση, ευθύνεται ΣΥΣΣΩΜΟ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ.
Ισως να μου ξεφεύγουν και άλλα, αλλά δεν είμαι και παντογνώστης.
Μετά από όλα αυτά είναι προφανές το γιατί η κυβέρνηση δεν καταλαβαίνει την λαϊκή εντολή, ή μάλλον σωστότερα κάνει πως δεν την καταλαβαίνει. Γιατί ακόμα και να θέλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (που δεν θέλει) δεν μπορεί διότι έχει και μέσα στους κόλπους της στελέχη που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και ΔΕΝ ΘΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΑΡΣΗ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΑΣΥΛΙΑΣ για να βγάλουν τα μάτια τους με τα ίδια τους τα χέρια, και θα σερβίρουν πάλι τι γνωστό ποίημα «Δεν πρέπει να ποινικοποιήσουμε την πολιτική μας ζωή».
Τι θα έπρεπε να γίνει;
Ακούω πολλές φωνές πολιτών να λένε να πάνε οι πολιτικοί στη φυλακή.
Καταλαβαίνω την οργή, είμαι εξοργισμένος και εγώ και ίσως περισσότερο αλλά διαφωνώ. Δεν πρέπει να πάνε φυλακή και να συνεχίσουν να τρέφονται από τον Ελληνικό λαό.
Η λύση είναι:
α. Να δημευθούν οι περιουσίες όσων υπουργών, βουλευτών, κομματικών στελεχών, Διοικητών ΔΕΚΟ, Γεν. Γραμματέων Οργανισμών, και στελεχών Δημόσιας Διοίκησης, είχαν ανάμιξη σε ενέργειες που έβλαψαν το δημόσιο από το 1974 και εδώ, είτε ενεργά, είτε σιωπώντας και συγκαλύπτοντας.
β. Να επιστραφούν οι παχυλές τους συντάξεις και να παίρνουν την κατώτερη σύνταξη εφόσον έχουν συμπληρώσει τα 67 τους χρόνια, ή να εργασθούν με το μισθό των 700 €, για να ζήσουν και να δουν τη γλύκα και το μέτρο να επεκταθεί και σε όλα τα μέλη των οικογενειών τους που έχουν διορισθεί σε θέσεις με υψηλές αμοιβές.
Επειδή ο Ελληνας είναι άρχοντας, δεν έχει αντίρρηση να πληρώσει και το κάνει με ευχαρίστηση, αρκεί να βλέπει τα χρήματά του να πιάνουν τόπο, ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΛΥΣΗ θα υπάρξει πραγματική κάθαρση και ο Ελληνας θα ξεκολλήσει το κάρο από τη λάσπη.
Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει
Την Κυριακή 3 Μαίου 2010 ανακοινώθηκαν από τον Πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και τον Υπουργό Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, τα νέα οικονομικά μέτρα που υπαγόρευσε το ΔΝΤ για τη σωτηρία της Ελλάδας.
Το συμπέρασμα από αυτό το πακέτο που ανακοινώθηκε είναι, ότι καλούνται οι πολίτες να πληρώσουν τα σπασμένα. ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ.
Αυτοί που θα πληρώσουν το μάρμαρο είναι αυτοί που δεν μπορούν να αντιδράσουν, δηλαδή μισθωτοί, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες. Και θα πληρώσουν αυτοί διότι η εφορία θα τους τα πάρει θέλουν δεν θέλουν, γιατί θα υποστούν κατασχέσεις, δεν θα έχουν φορολογική ενημερότητα και κυρίως γιατί δεν μπορούν να εκβιάσουν, αντίθετα ακόμα και όταν απεργούν, οι (εργοδότες τους δημόσιοι ή ιδιωτικοί φορείς) τρίβουν τα χέρια τους γιατί δεν θα πληρώνουν τα μεροκάματα της απεργίας.
Αυτοί που μπορούν να εκβιάσουν, δεν θίγονται. Ποιοι είναι αυτοί;
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες διότι απειλούν:
α. Οτι θα απολύσουν κόσμο και δημιουργούν στην εκάστοτε κυβέρνηση τον πονοκέφαλο της ανεργίας.
β. Ότι θα μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους σε χώρες με χαμηλότερο κόστος εργασίας (Βουλγαρία, Σκόπια, Τουρκία, ακόμα και Κίνα).
Οι Δημοσιογράφοι διότι απειλούν με την χειραγώγηση της κοινής γνώμης, πράγμα που τρέμουν όλοι οι πολιτικοί.
Οι τραπεζίτες που απειλούν να παγώσουν την αγορά.
Και φυσικά οι πολιτικοί διότι έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι.
Ακούγοντας τον Πρωθυπουργό να ανοίγει την συνεδρίαση του Υπουργικού συμβουλίου, να παροτρύνει τους βουλευτές να δώσουν το παράδειγμα και να μην πάρουν το δώρο τους (13ο και 14ο μισθό) και με δεδομένο ότι με τα νέα μέτρα, το δώρο κόβεται για όσους εργαζόμενους έχουν μικτές μηνιαίες αποδοχές 3.000 € και για συνταξιούχους με 2.500 € μικτές μηνιαίες αποδοχές, έβαλα τα γέλια για να μην βάλω τα κλάματα. Δηλαδή δεν κόβεται το δώρο των βουλευτών και τους παρακαλεί να μην το πάρουν; Δηλαδή παίρνουν λιγότερα από 3.000 € μικτά το μήνα; Δηλαδή μας θεωρούν τελείως μαλάκες; Σίγουρα ΜΑΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΑΛΑΚΕΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ.
Για αυτό λέω ότι ΘΕΛΕΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙ.
Το συμπέρασμα από αυτό το πακέτο που ανακοινώθηκε είναι, ότι καλούνται οι πολίτες να πληρώσουν τα σπασμένα. ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ.
Αυτοί που θα πληρώσουν το μάρμαρο είναι αυτοί που δεν μπορούν να αντιδράσουν, δηλαδή μισθωτοί, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες. Και θα πληρώσουν αυτοί διότι η εφορία θα τους τα πάρει θέλουν δεν θέλουν, γιατί θα υποστούν κατασχέσεις, δεν θα έχουν φορολογική ενημερότητα και κυρίως γιατί δεν μπορούν να εκβιάσουν, αντίθετα ακόμα και όταν απεργούν, οι (εργοδότες τους δημόσιοι ή ιδιωτικοί φορείς) τρίβουν τα χέρια τους γιατί δεν θα πληρώνουν τα μεροκάματα της απεργίας.
Αυτοί που μπορούν να εκβιάσουν, δεν θίγονται. Ποιοι είναι αυτοί;
Οι μεγαλοεπιχειρηματίες διότι απειλούν:
α. Οτι θα απολύσουν κόσμο και δημιουργούν στην εκάστοτε κυβέρνηση τον πονοκέφαλο της ανεργίας.
β. Ότι θα μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους σε χώρες με χαμηλότερο κόστος εργασίας (Βουλγαρία, Σκόπια, Τουρκία, ακόμα και Κίνα).
Οι Δημοσιογράφοι διότι απειλούν με την χειραγώγηση της κοινής γνώμης, πράγμα που τρέμουν όλοι οι πολιτικοί.
Οι τραπεζίτες που απειλούν να παγώσουν την αγορά.
Και φυσικά οι πολιτικοί διότι έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι.
Ακούγοντας τον Πρωθυπουργό να ανοίγει την συνεδρίαση του Υπουργικού συμβουλίου, να παροτρύνει τους βουλευτές να δώσουν το παράδειγμα και να μην πάρουν το δώρο τους (13ο και 14ο μισθό) και με δεδομένο ότι με τα νέα μέτρα, το δώρο κόβεται για όσους εργαζόμενους έχουν μικτές μηνιαίες αποδοχές 3.000 € και για συνταξιούχους με 2.500 € μικτές μηνιαίες αποδοχές, έβαλα τα γέλια για να μην βάλω τα κλάματα. Δηλαδή δεν κόβεται το δώρο των βουλευτών και τους παρακαλεί να μην το πάρουν; Δηλαδή παίρνουν λιγότερα από 3.000 € μικτά το μήνα; Δηλαδή μας θεωρούν τελείως μαλάκες; Σίγουρα ΜΑΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΜΑΛΑΚΕΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ.
Για αυτό λέω ότι ΘΕΛΕΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΦΗΝΕΙ.
6 Μαρ 2010
Οικονομική Κρίση
Δεν είναι η μοναδική μου ενασχόληση τα οικονομικά θέματα, αλλά καθημερινά συνανα στρέφομαι με ανθρώπους και λαμβάνω τα μηνύματά τους.
Κάποιος μου είπε ότι τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών της, ωφείλονται στο ότι αυτοί που νομοθετούν:
α. Δεν έχουν εργασθεί ποτέ
β. Δεν περιμένουν τα 65 να παρουν σύνταξη αλλά την τεκμηριώνουν με 2 βουλευτικές 4ετίες
γ. Δεν ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες της ζωής με 700 €
δ. Δεν στριμώχνονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάνε να κυνηγήσουν το μεροκάματο.
ε. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΩΣ ΠΟΤΕ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ;
Ως πότε κύριε Πρωθυπουργέ (Δεν αφορά μόνο τον σημερινό) θα στήνουμε σβέρκο για να μην πώ κ... στους Ευρωπαίους; Κάποια..... κορίτσια που ξέρω πληρωνονται για αυτό, Εσείς παίρνετε τίποτα;
Ως πότε κ. Πρωθυπουργέ θα παρακαλάτε; θα ξεχνάτε να χτυπήσετε το τραπέζι και να υπενθυμίσετε στη κα Μερκελ ότι είμαστε από τους νικητές του 2ου παγκοσμίου πολέμου και πρέπει να μας αποζημιώσει;
Στην Ευρωβουλή βέτο στην είσοδο της Τουρκίας έβαλε η ΑΥΣΤΡΙΑ. Το μέρος της ΄χώρας μας πήρε ο ΑΓΓΛΟΣ βουλευτής κ. Nigel Faratz και πέρασε γενεές 14 τον ευρωτραπεζίτη (και απ΄΄εδειξε ότι υπάρχουν και άντρακλες στην Αγγλία, και μπράβο του). Εσεις κ. Πρωθυπουργέ γιατί δεν κάνατε το ίδιο; Ως πότε θα κοιμάστε πλέον;
Γιατί κ. Πρωθυπουργέ δεν σηκώνετε το κεφάλι και να τους πείτε τα εξείς απλά. Ευρωληστές.
Αποχωρούμε από την Ευρωζώνη.
Η Ρωσσία αποκτά στην Ελλάδα Στρατιωτικές Βάσεις.
Παίρνουμε πλέον Ρωσσικό πολεμικό υλικό.
Οποιος έχει οικονομικές απαιτήσεις από την Ελλάδα, Να απευθυνθεί στο Γερμανικό κράτος να εξωφληθεί πλήρως από τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάει.
Η Γερμανία αφού πληρωσει τα χρέη μας να μας δώσει τα ρέστα.
............................................................
Μετά από αυτό κ. Πρωθυπουργέ, Οι Ελληνες περήφανη για τη στάση σας, θα σας σήκωναν στα χέρια και θα σπάγατε όλοι μαζί μεγάλη πλάκα, βλέποντας τα ξυνισμένα μούτρα τους.
Μα πολύ μεγάλη πλάκα κ. Πρωθυπουργέ, γιατί θα είσαταν Πρωθυπουργός μιάς χώρας χωρίς χρέη, με υπερήφανους πολίτες, με ισχυρούς προστάτες και θα μπορούσατε να δώσετε και πραγματικές αυξήσεις στους εργαζομένους.
Δεν είναι όνειρο κ Πρωθυπουργέ. Απλά φοβάστε, δεν τολμάτε.
Η μήπως κοιμώσαστε; Σσσσσσσσσσσσσς!!!!!!!!!!!!
Ως πότε κ. Πρωθυπουργέ θα παρακαλάτε; θα ξεχνάτε να χτυπήσετε το τραπέζι και να υπενθυμίσετε στη κα Μερκελ ότι είμαστε από τους νικητές του 2ου παγκοσμίου πολέμου και πρέπει να μας αποζημιώσει;
Στην Ευρωβουλή βέτο στην είσοδο της Τουρκίας έβαλε η ΑΥΣΤΡΙΑ. Το μέρος της ΄χώρας μας πήρε ο ΑΓΓΛΟΣ βουλευτής κ. Nigel Faratz και πέρασε γενεές 14 τον ευρωτραπεζίτη (και απ΄΄εδειξε ότι υπάρχουν και άντρακλες στην Αγγλία, και μπράβο του). Εσεις κ. Πρωθυπουργέ γιατί δεν κάνατε το ίδιο; Ως πότε θα κοιμάστε πλέον;
Γιατί κ. Πρωθυπουργέ δεν σηκώνετε το κεφάλι και να τους πείτε τα εξείς απλά. Ευρωληστές.
Αποχωρούμε από την Ευρωζώνη.
Η Ρωσσία αποκτά στην Ελλάδα Στρατιωτικές Βάσεις.
Παίρνουμε πλέον Ρωσσικό πολεμικό υλικό.
Οποιος έχει οικονομικές απαιτήσεις από την Ελλάδα, Να απευθυνθεί στο Γερμανικό κράτος να εξωφληθεί πλήρως από τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάει.
Η Γερμανία αφού πληρωσει τα χρέη μας να μας δώσει τα ρέστα.
............................................................
Μετά από αυτό κ. Πρωθυπουργέ, Οι Ελληνες περήφανη για τη στάση σας, θα σας σήκωναν στα χέρια και θα σπάγατε όλοι μαζί μεγάλη πλάκα, βλέποντας τα ξυνισμένα μούτρα τους.
Μα πολύ μεγάλη πλάκα κ. Πρωθυπουργέ, γιατί θα είσαταν Πρωθυπουργός μιάς χώρας χωρίς χρέη, με υπερήφανους πολίτες, με ισχυρούς προστάτες και θα μπορούσατε να δώσετε και πραγματικές αυξήσεις στους εργαζομένους.
Δεν είναι όνειρο κ Πρωθυπουργέ. Απλά φοβάστε, δεν τολμάτε.
Η μήπως κοιμώσαστε; Σσσσσσσσσσσσσς!!!!!!!!!!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)